‘Ver weg’ reageerde iemand, toen ze hoorde van de zinzoekersweekenden op Ameland. Ja, het is inderdaad nogal een reis, zeker als je vanuit midden Nederland met het openbaar vervoer gaat. Trein, bus, boot. Ver weg.
Toch is juist die reis van belang. Het heeft iets van een pelgrimage. Je moet moeite doen om er te komen. Het laatste stukje van de reis is voor mij altijd het hoogtepunt. Je komt aan bij de dijk bij Holwerd, hop, omhoog en daar ontvouwt zich het vergezicht van het wad en het eiland in de verte. Soms is het eiland in mist en nevelen gehuld, het zicht is slecht. Soms is de lucht heel helder en lijkt Ameland vlakbij.
Dan de boot op en bij mooi weer op het dek staan. We varen. We laten het vasteland achter ons, we laten alles wat ons daar dagelijks bezighoudt achter ons. Er wacht een eiland. Een plek met uitgestrekte verten, stranden, de dijk en ruisende bossen. De bossen op Ameland ruisen altijd, zijn nooit muf, want er is altijd de zeewind en de geuren die daarbij horen. Als ik het eiland opga is het al alsof er iets van me afvalt, of ik acuut meer ontspannen ben. Er is ruimte. Niet alleen letterlijk, maar ook in mijn hoofd en hart. Soms duurt dat even, omdat de tijd ervoor wel érg hectisch was, maar langzaam maar zeker komt er rust. Ik hóef even niks. Ik mag gewoon zijn. Dat is wat we zoeken op de zinzoekersweekenden. Ruimte maken.
Een reis maken, samen. Stilstaan. Ontdekken wat nodig is. Vragen stellen, over jezelf, over dat wat van betekenis is of kan zijn, over geloof, hoop en liefde. Ik bid dat daar zegen bij komt, zegen van God. Welkom!

Nynke Dijkstra

Het is een moeilijke tijd om in te leven. De maatregelen vanwege het coronavirus hebben ook invloed op het werk van De Plaats. Afgelopen maanden zijn veel activiteiten niet doorgegaan. Na de extra maatregelen op 3 november waren we tijdelijk helemaal dicht. En toch is er meer dat ik zal onthouden van de afgelopen periode. Nu we niet samen kunnen zingen pakken we de tamboerijn en djembé erbij als we naar muziek luisteren. Hierdoor stap ik vaak weer vrolijk op de fiets terug naar huis.

Ook ben ik dankbaar voor de eerlijke zoektocht die we met een groep dertigers zijn aangegaan. Op zondagavonden staan we stil bij hoe we God ervaren in ons leven. Het zijn waardevolle momenten. En ik was dankbaar toen een bezoeker van de vaste wal vertelde dat hij door gesprekken in De Plaats met het geloof bezig is gegaan. Even wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen. En toen laatst tijdens de stiltewandeling een prachtige regenboog aan de hemel verscheen werden we ook van binnen stil.

In deze tijd zijn de groepen klein en is het lastiger om met elkaar in contact te blijven. En tegelijkertijd zijn er elke dag sporen van God te ontdekken. Kleine momenten die de energie geven om weer verder te gaan.

 

Predikant – pionier Sijbrand Alblas

 

Het is alweer juli en het zomerprogramma staat alweer voor de deur. We zijn nu anderhalf jaar bezig met pionieren. Ondertussen hebben we al veel hoogtepunten kunnen vieren. Dan denk ik natuurlijk aan de opening, een aantal weken geleden. Maar ook denk ik aan al die ontmoetingen waarbij we elkaar even in het hart mochten kijken. Waarbij we in gesprek raakten over wat ons raakt, over wat we geloven en hopen. Ook dat zijn voor mij hoogtepunten, die spontaan ontstaan. Ik stap na zulke ontmoetingen vaak zingend weer op de fiets naar huis. Maar als pioniersteam delen we ook de dingen die ons zorgen baren en wat we moeilijk vinden. Ik ben dan ook onder de indruk van de grote inzet en betrokkenheid van onze vrijwilligers. Er is veel gebeurd sinds we begonnen zijn. Terugkijkend heb ik het gevoel dat de tijd is omgevlogen.

 

Dit maakt mij extra dankbaar voor de welput die we gevonden hebben in de tuin van De Plaats. Als mens hebben we maar een beperkte tijd op deze wereld. Onze tijd hier vliegt om. Maar we mogen ons elke dag opnieuw laten voeden door de bron die eeuwig is. Door de God die zijn liefde voor ons toont, in het bijzonder in Jezus Christus. Telkens als ik de welput zie moet ik daar even aan denken. Het tilt mij even op uit de gejaagdheid van het moment en herinnert me aan wat nu werkelijk van belang is.

 

Zo hoop ik ook jou deze zomer te ontmoeten in De Plaats. En ik hoop dat het ook voor jou plek is om even los te komen van alle gejaagdheid. Een plek om te ontmoeten en stil te staan bij wat er nu werkelijk toe doet. We zien elkaar bij de bron!

 

Hartelijke groet,

Sijbrand Alblas
predikant-pionier bij De Plaats

Onlangs zag ik hoe de beheerder van De Plaats met een sproeislang de betonnen fundering nat spoot. Nu ben ik wel gewend dat mensen in de zomer hun tuin besproeien, maar iemand die in de winter het beton besproeit had ik nog niet eerder gezien. Toch schijnt dit bij pas gestord beton nodig te zijn. Om goed stevig te worden mag het niet te snel drogen. Dus we moeten onze drang om de rest van het schuurtje meteen op te bouwen nog even onderdrukken. 

 

Dit is een mooie metafoor voor onze pioniersplek! Afgelopen jaar zijn we veel bezig geweest met onze fundering. We hebben grondig nagedacht over wat we met onze pioniersplek willen bereiken. Een mooi beeld hiervoor ontdekten we in de tuin achter De Plaats. Toen de beheerder hier aan het werk was hoorde hij ineens een grote ’plons’. Er bleek een wellput onder de grond verstopt te zitten. Deze zat er al jaren maar was verstopt geraakt. Zo willen we in De Plaats ook de bronnen van de christelijke traditie herontdekken. Want we proeven ins ons eigen leven dat het water uit deze bron nog steeds verfrissend is. En daar delen we graag van uit!

 

Sijbrand Alblas
predikant-pionier van De Plaats